R.K.V.V. DEM in Beverwijk

R.K.V.V. DEM

R.K.V.V. DEM is een Nederlandse amateurvoetbalvereniging uit Beverwijk (Noord-Holland). De naam R.K.V.V. DEM staat voor "Rooms Katholieke Voetbalvereniging Door Eendracht Macht". De clubkleuren bestaan uit een wit shirt met een blauwe 'V' erop. Daaronder dragen de spelers een blauwe broek en blauwe kousen.

Actueel seizoen

R.K.V.V. DEM is opgericht in 1922. De club telt bijna 1.000 spelende leden en heeft als thuisbasis paviljoen 'De Boog'.

Het eerste zondagelftal van R.K.V.V. DEM is in het seizoen 2018/19 actief in de Hoofdklasse onder leiding van trainer Arvid Smit, die het stokje voor het seizoen 2017/18 overnam van zijn voorganger Rowdy Bakker die in de drie jaar dat hij de selectie onder zijn hoede had 8e, 6e en 4e werd. Naast het eerste zondagelftal telt R.K.V.V. DEM negen seniorenteams waarvan er twee op zondag spelen en waarvan één vrouwenteam op de zaterdag uitkomt. De club is al enkele seizoen druk bezig met de ontwikkeling van senioren- en pupillenteams voor de vrouwen. Inmiddels spelen er zeven meiden/vrouwenteams bij de club. Het aparte Bestuur Vrouwen Voetbal is sinds het seizoen 2017/18 opgegaan in het Bestuur Voetbal zodat de mannen- en vrouwenafdeling eendrachtig samenwerken, zoals de naam van de club al zo mooi aangeeft. Met de vele jeugdteams kenmerkt R.K.V.V. DEM zich als de grootste club uit Beverwijk, waar het speelt op Sporpark Adrichem waar ook nog drie andere clubs domicilie hebben gekozen. In de Tafel van Adrichem overlegt R.K.V.V. DEM met de overige clubs: De Kennemers, SV Beverwijk en Jong Hercules. DEM kent jeugdteams die opvallend hoog in de landelijke divisiestructuur uitkomen. Zo spelen alle selectieteams minimaal Hoofdklasse of hoger. De O15-1, O17-1 en O19-1 komen alle uit in de 2e Divisie en de groei is er nog lang niet uit, zo lijkt steeds maar weer.

DEM is vooral bekend om zijn levendige verenigingscultuur, de ruggengraat van de vereniging. Zonder die levendigheid kan de club niet groeien in ledental en in prestaties, zo is de gedachte in het Algemeen Bestuur. Dit bestuur legt dit jaar opnieuw een vernieuwde missie/visie voor aan de Algemene Ledenvergadering van november waarmee opnieuw vier jaar vooruit kan worden gekeken.

Historie

De voetbalvereniging DEM is opgericht op 1 oktober 1922. Bij de oprichting van de vereniging schreef met de naam echter als DES, wat stond voor 'Door Eendracht Sterk. Toen echter werd ontdekt dat al een andere club onder die naam speelde, werd de naam kort daarop aangepast in DEM. In het begin werden er vooral vriendschappelijke wedstrijden gespeeld. Niet lang daarna ging de club in competitieverband spelen.

Accommodatie

DEM zit samen met voetbalverenigingen CVV Jong Hercules, De Kennemers en SV Beverwijk, de atletiekvereniging DEM, tennisvereniging DEM en korfbalvereniging KV HBC op sportpark Adrichem gelegen aan de Sint Aagtendijk in oostelijk Beverwijk. Op deze locatie beschikt DEM over parkeervoorzieningen, vier velden, een gedeeld veld, een trainingsveld en een kabouterveld. Daarnaast is er het clubpaviljoen 'De Boog' en zijn er op meerdere locaties op het terrein kleedruimten gerealiseerd.

De eeuw van DEM: De warme bromstem

Het is een woensdagmiddag, eind jaren vijftig. Voor het huis op de Arendsweg 20 staan een paar jongens met voetbalschoenen onder hun arm te wachten. Precies om vijf uur gaat de poort naast het huis open en lopen de kinderen naar het schuurtje achter het huis. Op een plank staat een tiental voetbalschoenen op een rij. Keurig gepoetst en gerangschikt naar schoenenmaat. ‘Zo. Zijn je schoenen al weer te klein?,’ vraagt mijnheer Schelvis aan de eerste in de rij. ‘Laat eens zien. Zien ze er een beetje netjes uit? Dan zetten we die hier op de plank. Probeer jij deze maat groter even. Zitten ze goed? Mooi! Tot de volgende keer. Wie is er nu aan de beurt?’ De schoenenruilbeurs was een typerende actie voor de man die later mijn jeugdleider zou worden.

Voorjaar 1963. Met het aspiranten team, waarmee we de afgelopen week kampioen zijn geworden, spelen we een toernooi bij ZFC in Zaandam. In de nog na ijlende euforie van het kampioenschap zullen we dit toernooi ook wel even winnen. Onze leider André Schelvis ziet het gevaar. Hij begint zijn praatje in de kleedkamer met de nuchtere feiten. Met zijn vertrouwde bromstem laat hij ons fijntjes weten dat we ook vandaag weer beginnen met nul uit nul en dat er meer kampioenselftallen meedoen dan wij alleen. Terwijl hij dat zegt kijkt hij ons allemaal even kort aan om er zeker van te zijn dat de boodschap bij ons binnen komt. Dat is zo. We zijn stil.

Als zijn jongens op het veld staan haalt hij zijn doosje Willem II sigaartjes uit zijn zak. Colbert dicht, strop om, een pen in zijn borstzak, enigszins gespannen blik. In die karakteristieke houding staat hij langs de lijn. Af en toe geeft hij aanwijzingen. Schreeuwen doet hij niet. Hij is altijd correct in zijn gedrag.

Dat correcte gedrag verlangde hij ook van zijn spelers. Zowel in als om het veld. Hij schroomde niet om ons daar op aan te spreken.

André Schelvis speelde in de jaren veertig een aantal seizoenen in het eerste elftal. Maar zijn grote verdienste voor DEM ligt in zijn rol als jeugdleider in de jaren vijftig en zestig en daarna als leider van DEM-1. Demmers die André Schelvis als leider hebben meegemaakt beschrijven hem als een warme, zorgzame man, iemand die je liet voelen dat je erbij hoorde. Daarnaast regelde en organiseerde hij alles in en om het veld tot in de puntjes. Een vaderlijk type voor zijn jongens en tegelijkertijd een gedreven leider als het op voetbal aankwam.

Mijn vader voelde zich zeer betrokken bij zijn jongens,’ zegt zijn dochter Anneke. ‘Ik weet me nog te herinneren dat hij dagen in huis bezig was met het maken van sleutelhangers met een foto van het kampioensteam erin. Dat kregen de spelers als aandenken bij het kampioensfeest dat altijd bij ons thuis werd gehouden.

Als leider was hij er niet alleen bij de wedstrijden, maar hij bezocht ook de trainingen. Ook zat hij jarenlang in de technische commissie. Zijn ideeën over voetbal en de jeugdopleiding werden niet altijd door iedereen gedeeld. Dat leidde wel eens tot aanvaringen binnen de vereniging, maar het deed niets af aan zijn liefde voor DEM en voor het voetbal.

Mijn moeder vroeg zich weleens hardop af waarom hij geen bed neerzette bij DEM, maar ze heeft hem altijd gesteund. En meer dan dat. Zelf stond ze ook jaren met veel plezier in de kantine van DEM.

In mijn herinnering was mevrouw Schelvis de stille kracht op de achtergrond. Ze verzorgde de jaarlijkse bijeenkomsten bij haar thuis en regelde veel achter de schermen. Een typerend voorbeeld daarvan was het jaar waarin we een toernooi wonnen en als prijs nieuwe witte shirts kregen voor het hele team. Dat was iets bijzonders in die tijd. Nieuwe shirts. Mevrouw Schelvis naaide persoonlijk op alle shirts een keurige blauwe DEM V.